ก่อนจะพูดถึงในไดอารี่ ตัวคนเขียนเนี่ยต้องการพื้นที่ตรงหัวซักนิดละกัน เป็นเหมือนคำนำ อะไรประมาณนี้ล่ะมั้ง ใครที่ทนอ่านมาถึงจุดนี้ ถ้ารีบร้อนลงไปอ่านข้างล่างเอานะครับ ขอบ่นก่อน เผื่อเขียนดีขนาดมีคนเข้ามาชมเยอะๆ เราจะได้รับจ็อบโฆษณาไปด้วยเลย(ฝัน) ส่วนใครหลงมา ถ้าไม่อ่านก็กดกากบาทด้านบนนะครับ พอดีเจ้าของบล็อกอินดี้นะฮะ
ความจริงบล็อกของวันที่ 14 เนี่ย เพิ่งมาเขียนตอนวันที่ 16 ก่อนเที่ยงคืนนิด ยอมรับเลยว่า ลืมครับ นึกได้จึงหยิบ Xperia S คู่ใจมาอัพบล็อกย้อนหลังด้วยความง่วงเล็กน้อย ถึงจอจะเล็กพิมพ์ยากไปหน่อยก็เถอะ
เริ่มที่วันที่ 14 ซึ่งผ่านมา 2 วัน ซึ่จำได้เลือนลางๆ(คนเขียนความจำปลาทองจริงๆนะ) อยากบอกว่า ธรรมดาวันนึงเนี่ย ชีวิตผมเป็นคนที่น่าเบื่อพอตัวเลย ไม่มีอะไรให้เขียนจริงๆ
ขณะกำลังหลับสบายๆ เสียงที่ใจนึงก็อยากฟัง แต่อีกใจนึงไม่อยากจะฟังก็บรรเลงขึ้น อุตส่าห์ไว้วางใจให้มันปลุกเราแท้ๆ ดั๊นนน ทำให้เราเซ็งแต่เช้าเลย ไม่ชอบเลย ไอ้การตื่นแต่เช้าเนี่ย เมื่อไหร่ โรงเรียนทั่วประเทศไทย มันจะเข้าเรียนตอนเที่ยงเนี่ย ลืมตาขึ้นมา ในสภาพนอนตะแคง นั่งจ้อง เอ้ย นอนจ้องกับโปสเตอร์โมเอะ ข้างฝาอยู่ 0.262747292 วินาที แล้วใช้กำลังกายอันน้อยนิด เอื้อมไปหยิบเจ้าสิ่งต้นตอ ของคลื่นความถี่ ที่พรั่งพรูเข้ามาในหู มันคือ โทรศัพท์(เกือบ)อัจฉริยะ ของผมเอง หยิบขึ้นมาใจคิดว่าจะปิดๆ แล้วนอนต่อซะ แต่พอมองดูหน้าจอ ก็ถึงกับ ติดสตั๊นต์ บนหน้าจอมีอักษระเขียนไว้ว่า " Solve math problem to disable alarm" แปลง่ายๆก็ แก้โจทย์คณิตให้เค้าหน่อยนะเตง(วิบัติมาจาก ตัวเอง) ไม่งั้นจะไม่ยอมหยุดปลุกนะเออ สมองของข้าพเจ้าตอนเพิ่งตื่นนั้น ไร้ซึ่งกำลัง ในการคิดคำนวณพอตัว ในใจคิดว่าคงน่าจะพอไหว ก้มลงไปมองโจทย์ แทบจะอ้วกออกมาเป็นแคลคูลัส โจทย์ถามว่า "รากที่ 3 ของ 2 คูณ 3 หารด้วย เศษ 5 ส่วน 3 ได้เท่าไหร่"
เงิบ
หลังจากใช้ท่าไม้ตาย (ปิดเครื่อง) ในที่สุดก็งัดแงะ แกะกระชาก ร่างที่าภาพเฉกเช่น ซอมบี้ไปอาบน้ำแปรงฟัน และทานอาหารเช้า หลังจากนั้นก็ไปนั่งรอรถตู้ที่ท่ารถเมล์ เนื่องจากง่วงแล้ว จะรวบรัดหน่อยละกัน พอถึงโรงเรียน ก็มีเพื่อน A นามสมมติ มาทัก "เฮ้ย xึง ทำการบ้าน อาจารย์ Z นามสมมติยัง" ความรู้สึกตอนที่ได้ยิน รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนาย ก แล้วโดนถามถึงนโยบายตอนที่หาเสียง แบบ ห๊ะ มีด้วยเหรอ วันนั้นทั้งที่โรงเรียนจึงจบด้วยการป้่นการบ้านมันทุกคาบ ทำไปประมาณ 3 วิชา(ยังเสร็จไม่หมดด้วยนะนั่น) หลังจากกลับบ้าน รีบกินข้าวดสร็จ ก็ม้วนหน้า ตีลังกา 4 ตลบ โดดลงหน้าโต๊ะคอมโดยพลัน แม้การบ้านจะเยอะ ก็หยุดตัวข้าพเจ้าจากการกด League of Legends ไม่ได้ดอก วะฮะฮ่าาา เสร็จแล้ว ก็ไปนอน จบ
ง่วงนอนแล้ว ไปนอนดีกว่า
เล่น LOL ด้วยหรอเนี่ย
ReplyDelete